วิชาเอก หมายถึง น. รายวิชาที่ผู้เรียนเลือกเรียนให้ลึกซึ้งเป็นวิชาหลัก ตามหลักสูตรปริญญาหรืออนุปริญญา. (อ. major course).
น. ความรู้, ความเข้าใจ. (ป.; ส. วิชฺ?าน).
น. เขตแดนที่ปราบปรามแล้ว. ว. ปราบให้แพ้, ชนะแล้ว.(ป.; ส. วิชิต ว่า ถูกปราบ, ชนะ).
น. วชิระ, สายฟ้า; เพชร; อาวุธพระอินทร์.
[วินยัดติ] น. การขอร้อง, การบอกกล่าว, การชี้แจง, รายงาน.(ป.; ส. วิชฺ?ปฺติ).
น. สิ่งที่เชื่อกันว่ามีอยู่ในกายเมื่อมีชีวิต เมื่อตายจะออกจากกายล่องลอยไปหาที่เกิดใหม่; ความรับรู้ เช่น จักษุวิญญาณ คือ ความรับรู้ทางตา โสตวิญญาณ คือ ความรับรู้ทางหู เป็นขันธ์ ๑ ในขันธ์ ๕ คือรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ; โดยปริยายหมายถึงจิตใจเช่น มีวิญญาณนักสู้ มีวิญญาณศิลปิน. (ป.; ส. วิชฺ?าน).
[วินยานะกะซับ, วินยานนะกะซับ] (กฎ; โบ)น. สิ่งที่มีวิญญาณหรือชีวิตซึ่งนับเป็นทรัพย์ เช่น ทาส ช้าง ม้า วัวควาย, สวิญญาณกทรัพย์ ก็ว่า.
น. ผู้รู้แจ้ง, นักปราชญ์. (ป.; ส. วิชฺ?).